KAVAL KEMİĞİ (TİBİA VE FİBULA) CİSİM KIRIKLARI

Tibia ve fibula sık kırılan kemiklerin başında gelir. Özellikle tibia’nın ön yüzü yumuşak doku desteğinden yoksundur, bu nedenle kırıkların büyük bir kısmı açık kırıktır. Tibia beslenmesi yeterli olmayan bir kırık olduğu için kırıklar kolay kaynamaz, kaynama gecikmesi ve psödoartroz oldukça sık görülür. Dolaysız darbe gelmesi ile veya, ayak sabitken döndürücü zorlamalar ile kırıklar oluşabilir. Fibula kırıkları izole olabileceği gibi çoğunlukla tibia kırıklarına eşlik eder.
 
Klinik ve tanı:
Genel kırık belirti ve bulgularına ek olarak, damar, sinir yaralanması, kompartman sendromu gelişebilir. İki yönlü radyografi ile tanı konulur.
Tedavi:
Fibula cisim kırıklarında eğer ağrı fazla değilse tespit gerekmez. Tibia kırıklarının tedavisi genel olarak konservatiftir. Kapalı redüksiyondan sonra uzun bacak alçı tespiti yapılır. İlk üç hafta radyolojik olarak redüksiyon kontrolü yapılmalıdır. 6-8 hafta sonra kaynama bulguları başlamışsa patellar tendona destekli diz altı alçı tespitine (PTB- Patellar Tendon Bearing) geçilerek diz eklemine hareket başlanır. Tibia kırıkları genellikle 12-20 hafta arasında kaynar.

Eğer;

   1. Kapalı redüksiyon başarılı olmazsa,
   2. Kompartman sendromu gelişmişse,
   3. Multipl kırıklar varsa,
   4. Segmenter kırık varsa,
   5. Açık kırıksa cerrahi tedavi uygulanır.

Cerrahi olarak açık redüksiyon yapıldıktan sonra plak vida ile veya intramedüller çivi ile internal tespit uygulanır. Açık kırık, açık kırık tedavi prensiplerine göre tedavi edilir. Diğer kırıklarda açık redüksiyondan sonra plak vida ile veya intramedüller çivi ile tespit yapılır.
Komplikasyonlar:

   1. İnfeksiyon. Yumuşak doku desteği ve kanlanması iyi olayan tibia’da açık kırık nedeniyle veya cerrahi girişimlerden sonra enfeksiyon gelişebilir.
   2. Kaynama gecikmesi. 20 haftadan sonra kaynama bulguları yoksa kaynama gecikmesi var demektir.
   3. Kaynama yokluğu. Dokuz ay geçtiği halde kaynama bulguları yoktur.
   4. Damar- sinir yaralanmaları.
   5. Kompartman sendromu.
   6. Fibula başı ve boynu seviyesindeki kırıklarda peroneal sinir lezyonu oluşabilir.